سیاه سفید!...

نازی:بیا زیر چتر من که بارون خیست نکنه

می گم که خلی قشنگه که بشر تونسته آتیشو کشف بکنه

و قشنگتر اینه که

یادگرفته گوجه را

تو تابه ها سرخ کنه و بعد بخوره

راسی راسی؟یه روزی  

اگه گوجه هیچ کجا پیدانشه

اون وقت بشر چکار کنه؟

من:هیچی نازی

دانشمندا تز می دن تا تابه ها را بخوریم

وقتی آهنا همه تموم بشه

اون وقت بشر

لباسارو می کنه و با هلهله

از روی آتیش می پره

نازی:دوربین لوبیتل مهریه مو

اگه با هم بخوریم

هلهله های من وتو

چطوری ثبت می شه

من:عشق من

آب ها لنز مورب دارند

آدمو واروونه ثبتش می کنند

عکسمون تو آب برکه تا قیامت می مونه

نازی:رنگی یا سیاه سفید؟

من:من سیاه و تو سفید

نازی:آتیش چی؟تو آبا خاموش نمی شن آتیشا

من:نمی دونم والله

چتر رو بدش به من

نازی:اون کسی که چتر رو ساخت عاشق بود

من:نه عزیز دل من آدم بود.

                                                                                    حسین پناهی 

 *برای دونستن بیشتر از حسین پناهی,اینجا کلیک کنید. 

 *اشعار حسین پناهی,در نگاه اول شاید به شدت ساده و چه بسا  

سطحی به نظر بیاد!ولی وقتی تکرار و تکرار و تکرار کنی خوندنش رو, 

می بینی که سخت در اشتباهی و چه بسا کم بیاری تو فهمشون! 

 *تو وبلاگی اینو به نقل از مرحوم پناهی خوندم:بعد از مرگم مردم من را 

خواهند شناخت!  

 *دلم نیومد فقط بخشی از شعر رو بذارم!