چشم‏هایش!...

 چشم‏هایش مثل قالیچه‏های پاره پوره خیس شده بودند. 

 مثل یک جور جاروبرقی عجیب سعی کردم دلداری‏اش بدهم. همه  

روضه‏های عهد بوقی را که به خیال خودمان برای کمک به دل‏های  

شکسته مردم می‏خوانیم، برایش از بر ردیف کردم، اما کلمات به  

هیچ دردی نمی‏خوردند. 

                                                           ریچارد براتیگان 

                                            داستان های کوتاه امریکایی قرن بیستم 

 *برای دونستن بیشتر از ریچارد,اینجا کلیک کنین. 

 *اشعارش واقعا زیباست. 

 *از دوستان نزدیک و صمیمی جان نیومن و پل مک کارتنی. 

 *ازش قبلا کلاه کافکا رو خونده بودم. 

 *در مورد مطلب "کوبیده ی من,قرمه ی همسایه!..." حتما نظر بذارین.مرسی.