جای خالی!...

 فکر کرد چرا به زن اجازه نداده بود او هم واقعیت زندگی او را ببیند.گذاشته  

بود درباره‏ی آرامش خانه‏اش افسانه‏سرایی کند و آن را آرزو بکند.چرا نگفته  

بود اشیای بی‏جان جای خالی هیچ انسانی را پر نمی‏کند و سکون عقیم و  

خاموش خانه بیشتر وقت‏ها حالش را به‏هم می‏زند.یادش آمد بعضی شب‏ها  

درست چند ثانیه بعد از خاموش کردن چراغ خواسته بود همه‏ی دارایی‏اش  

را با حضور و عاطفه‏ی دیگری تاخت بزند. 

                                                                                 فریبا وفی 

                                                                                 در راه ویلا 

 *برای دونستن بیشتر از فریبا,اینجا کلیک کنین. 

 *به معنای واقعی این حرف رو قبول دارم! 

 *بیشتر تو زمینه ی داستان کوتاه می شناسمش. 

 *دو تا از کتاباش برنده ی جایزه ی هوشنگ گلشیری شده. 

 *در مورد مطلب "وایسا با هم بریم!..." حتما نظر بذارین.مرسی.