باید یک بار به خاطر همه چیز گریه کرد.آنقدر که اشک ها خشک
شوند.باید این تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی را ورق زد و
به چیز دیگری فکر کرد.باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو
شروع کرد.
آنا گاوالدا
من او را دوست داشتم
*برای دونستن بیشتر از آنا,اینجا کلیک کنین.
*یه چی تو مایه های این شعر حسین پناهی!
*گاهی واقعا لازمه که از نو شروع کرد!
*یاد سهراب سپهری گرامی(وفات:۱ اردیبهشت ۵۹).
سلام
دل ما کودکی است، که تنها نزد خودمان عزیز است و کارهایی که انجام می دهد تنها ما می پسندیم، دیگران کمتر او را دوست دارند. ما کارهای این کودک را اگر هم سراسر خطا باشد بزیبایی و نادانی او می بخشیم و آنچه را می گوید و می خواهد اجرا می کنیم، ولی نمی دانیم که غالبا این دل برای ما دشمنی بزرگ است......فروغ اندیشه
درگذشت سهراب عزیز رو تسلیت میگم .. [گل]
یــــــاد ســـــهراب بـــــخیر
آن سپـــــهری کـــــه تـــــا لحـــــظه ی خـــــاموشـــــی گفــــتـــ:
تـــــو مـــــرا یـــــاد کنـــــی یـــــا نکـــــنی
بـــــاورت گـــــر بشـــــود یـــــا نشـــــود
حـــــرفی نیــــــــــستـــــ ...
امـــّـــــا
نفـــــســـــم میـــــگیـــــرد
در هـــــوایی کـــــه نفـــــس هـــــای تـــــو نیســـــتـــــ ...!
درود دوست بسیار گرامیم...
پوزش منو بپذیر برای اینکه نتونستم در مورد نوشتۀ تان در مورد ( من میدونم نمیشه) نظرم رو بنویسم چون مشکلی پیش آمد کرده بود و نتونستم بیام وب....
ما ز هر صاحب دلی یک رسته فن آموختیم
عشق از لیلی و صبر از کوه کَن آموختیم
گریه از مرغ سحر ، خود سوزی از پروانه ها
صد سرا ویرانه شد ، تا ساختن آموختیم
هر روز، وقتی از خواب بیدار میشیم، روز جدیدی رو شروع کردیم. شروعی که زنده بودن رو برای ما یادآوری میکنه...و این ما هستیم که باید ازین زنده بودن، "زندگی" بسازیم...
ببخشید...یک دفعه حس سخنرانیم گل کرد
باید...