مثل خوره!...

 در زندگی زخم هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا 

می خورد و می تراشد. 

 این دردها را نمیشود به کسی اظهار کرد،چون عموما عادت دارند که 

این دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش آمدهای نادر و عجیب 

بشمارند و اگر کسی بگوید یا بنویسد، ردم بر سبیل عقاید جاری و 

عقاید خودشان سعی می کنند آن را با لبخند شکاک و تمسخر آمیز 

تلقی بکنند زیرا بشر هنوز چاره و دوائی برایش پیدا نکرده! 

 *برای دونستن بیشتر از هدایت,اینجا کلیک کنین. 

 *قبول دارم که نوشته های هدایت تلخه,ولی بی انصافی بود که در 

این وب,نوشته ای از هدایت نباشه 

 *بوف کور نقطه ی عطفی بود توی زندگی من!یاد گرفتم چطور بنویسم! 

 *مشهوره که می گن هدایت به شدت از قرینه و هر چیزی که قرینه 

بود متنفر بود!